Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ.

             Η  ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ  ΠΟΛΛΕΣ  ΦΟΡΕΣ  ΓΙΝΕΤΑΙ  ΚΑΤΑΝΤΙΑ 

  ΄Οταν  κόψουν  από  την γερόντισσα  τη  μάνα  του  και το ελάχιστο  που  απέμεινε  σ' εκείνη   από   τη πενιχρή σύνταξη του Ο.Γ.Α , γιά  να  τον  συντηρεί   με  λίγα  κιλά  πατάτες  και ένα  καρβέλι  ψωμί , θα   ξεσηκωθεί   και  εκείνος  ο  αδιάφορος   γιά καιρό  άνεργος  νεοέλληνας   και θα προσπαθήσει   να  παρακινήσει  και κανέναν  άλλο αδιάφορο  να  αρχίσουν  από  κοινού τον αγώνα  τους.
Από  ανθρώπους  που  έμαθαν  να  αγωνίζονται, που γεννήθηκαν  στα  χωράφια  από αυτούς τουλάχιστον  θα περιμέναμε  με  κάθε  μέσο  να  μπούνε  στην αγώνα  στην πάλη των τάξεων  γιατί περί αυτού πρόκειται.

Ο   Αγρινιώτης   σπουδαίος   γλύπτης  ο Χρήστος Καπράλος  με  τα  έργα του  ύμνησε  την  αγρότισσα  μάνα  

Χρήστος Καπράλος (1909-1993), Η Μάνα μου, 1940-1945, γύψος, 65 x 36 x 46 εκ. Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου

Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που ύμνησαν τη Μάνα ξεχωρίζει ένας από τους μεγαλύτερους γλύπτες του 20ού αιώνα, ο Χρήστος Καπράλος. Η τέχνη του ύψωσε ένα μνημείο στην κυρά Βγενιώ, την αγρότισσα μητέρα του που στάθηκε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για το έργο του. Στην ελεύθερη δημιουργία του, ιδιαίτερα στον ορείχαλκο, αλλά και στις άπειρες τερακότες που έπλασε, το σύμπλεγμα μάνας και παιδιού παίρνει αφηρημένο και αρχετυπικό χαρακτήρα. Εδώ ο γλύπτης ενδιαφέρεται μόνο να αποδώσει με τις γλυπτικές φόρμες, με τις στάσεις, τις χειρονομίες, τη σύνθεση, το βαθύτερο νόημα αυτού του δεσμού…»

Πηγή   εικόνα ς και σχολίου  μου (http://miettsimiski11.blogspot.gr/2010/02/blog-post.html)
  
Τα   παιδιά  του   Γερμανού  ή του κάθε Γερμανού  δεν  είναι  πιό  έξυπνα από τα δικά μας  παιδιά  και ούτε  ομορφότερο  στόμα  έχουν .....
΄Οταν  κάποιοι   ΄Ελληνες   τώρα  που προσφέρουν εργασία  σε  αλλοδαπούς  και μάλιστα   παράνομους  ,αφήνοντας  στην απ' έξω  την δική τους  ράτσα  ,μόλις  θα  μείνουν  οι ίδιοι  χωρίς  εργασία  ,δίχως τροφή  θα  καταλάβουν πολύ καλύτερα  τι είναι να  είσαι στον τόπο σου  να  βλέπεις  ξένους  παράνομους   να εργάζονται  κι'  εσύ  να  είσαι κλεισμένος  στο σπίτι  σου   και  να ντρέπεσαι να κυκλοφορήσεις  γιατί  χρωστάς  στο μπακάλη  ,σε  κυνηγάνε οι τράπεζες  και όλα  αυτά .

Πηγή εικόνας  (http://therapeia-apli.blogspot.gr/2010_03_01_archive.html)

Υπήρξε σκέψη να μειώσουν και άλλο την σύνταξη του Ο.Γ.Α της γερό

ντισσας και του γέροντα, συζητούν την περικοπή πολυτεκνικών επιδομάτων ,τους τρίτεκνους ήδη τους έστειλαν στα τάρταρα ,εμείς που έχουμε τα χέρια μας , τα πόδια μας ,τη φωνή μας ,τη σκέψη μας ,τι κάνουμε γι'α όλα αυτά ? 

Η μέρα της αγρότισσας καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1996, από την 4η Παγκόσμια Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τις γυναίκες, που πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο το 1995.

Το νόημα αυτής της μέρας είναι να τους δώσει τη δύναμη να διεκδικήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, ειδικότερα το δικαίωμα στην ανάπτυξη, την υγεία και την ευμάρεια, την διατροφή και ένδυση, τη στέγαση και την ιατρική φροντίδα.

Πηγή   εικόνας  και  σχολίου ( http://enlefko.blogspot.gr/2011_10_01_archive.html )

Πόσες φορές στα χρονικά οι οικονομικά δυνατοί ,οι ολίγοι , επιβάλλονται δια περιπάτου θα έλεγα στους 
πολλούς ,έτσι απλά χωρίς να ανοίξει μύτη ? Παλιά τους είχαν στην δούλεψή τους γιά ένα καρβέλι ψωμί, στις μέρες μας πολλοί είναι αυτοί που δεν βρίσκουν ούτε αυτό .Αν η κοινωνία δεν αντιδράσει όσο είναι ακόμα νωρίς, ο καιρός των σκλάβων δεν είναι μακρυά .

Παλιότερα οι περισσότεροι γιά να αποκτήσουν περιουσίες μαζί με τους σκλάβους δούλευαν και οι ίδιοι .Στις μέρες μας κάποιος χωρίς να διαθέτει κεφάλαιο, χωρίς να προσφέρει εργασία σε κάποιους , με ένα κομπιούτερ στο χέρι ρυθμίζει τις τύχες των ανθρώπων και η αμοιβή του μάλιστα είναι τέτοια που θα μπορούσαν να τραφούν χωριά ολόκληρα.

Ας καθόμαστε λοιπόν να παρακολουθούμε αμήχανοι και δίχως καμμία αντίδραση όλα τα λαμόγια αυτά της κοινωνίας και να έχουμε δίπλα μας τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας να διπλώνονται από την πείνα ,να βλέπουμε την γερόντισσα μάνα μας να ψάχνει στα απορρίμματα και τον γέροντα πατέρα μας να προσπαθεί σ από μία σύνταξη 350 Ευρώ του Ο.Γ.Α να ζήσει ο ίδιος και να δώσει και ένα πιάτο φαγητό στο άνεργο παιδί ή στο νηστικό εγγόνι.
Πενηνταρίσαμε και τόσο φοβισμένο και με τα φτερά τσακισμένα τον ΄Ελληνα δεν τον είδαμε ποτέ .Φτωχός υπήρξε και άλλοτε και μάλιστα χωρίς ρούχα παπούτσια και δίχως ψωμί ταπεινωμένος όμως πόσες φορές υπήρξε ? 

Ας   αγωνιστούμε  λοιπόν και  γιά τους  ανθρώπους  αυτούς  ,όπως  η   αγρότισσα  αυτή  της παρακάτω  εικόνας  μου   !

Πηγή   εικόνας  (http://www.mantinadesblog.gr/p/blog-page_30.html)

Ο  αγώνας ,  η  πάλη   και  γι'  αυτούς   τους  αδύνατους  πιά  ,είναι  ιερή  υποχρέωση  , είναι καθήκον ...