Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΣΧΟΣ

Αριστείδης Μόσχος
Ο Αριστείδης Μόσχος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1930 και πέθανε το 2001. Ήταν το πέμπτο από τα δέκα παιδιά της οικογένειάς του, που κατάγονταν από το Πεντάλοφο Μεσολογγίου. Υπήρξε ο κορυφαίος κατά πολλούς και πιο γνωστός οργανοπαίκτης και δάσκαλος σαντουριού των ημερών μας. Ο ίδιος αυτοβιογραφούμενος, κατά κάποιο τρόπο, διηγείται τα εξής:.
"Το Αγρίνιο κατά το μεσοπόλεμο ήταν μια ακμάζουσα πολιτεία. `Ήτανε οι αντιπροσωπείες ξένων εταιρειών καπνών. `Όταν το κρέας είχε 4 δραχμές, αυτά είχαν 120 η οκά. Λεφτά. Ο πατέρας μου είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του στην Πεντάλοφο 400 στρέμματα χωράφια. Τα πούλησε, πήγε στο Αγρίνιο κι έκανε επιχειρήσεις. Είχε δυο κέντρα. Ένα καφέ-αμάν κι ένα καφέ-σαντάν. Στο πρώτο παίζανε Πολίτες, Σμυρνιοί, Αρμένηδες. Στο άλλο υπήρχε ευρωπαϊκή ορχήστρα της εποχής εκείνης. Ο πατέρας μου ήταν ένα κλαρίνο διακεκριμένο αλλά και πολυσύνθετο. Δεν περιοριζόταν να παίζει μόνο τσάμικα και τέτοια. `Επαιζε ρουμάνικα, ουγγαρέζικα, μαρς αμερικέν, βαλς, κύματα του Δουνάβεως... Ολα τα είδη. `Ερχονταν στο μαγαζί να τον ακούσουν όλα τα μεγάλα ονόματα του Αγρινίου. Ζήτημα να έπαιζε ένα τέταρτο τη βραδιά. Ανέβαινε πάνω λιγάκι για να μη χάσει τους πελάτες. Και πέφταν χιλιάρικα. Για να τον πλησιάσουν από τα χωριά να του πουν να πάει να παίξει σε γάμους, έπρεπε να έχουν ένα γνωστό, ένα φίλο. Είχε τα λεφτά και τα αξιοποίησε. Ο αδερφός μου ο μεγάλος, που έπαιζε και βιολί, είχε πάει τρεις-τέσσερις φορές στην Ευρώπη και έφερνε γυναίκες από το Φολί-Μπερζέ, το Μουλέν Ρουζ, το Καζινό ντε Παρί. Είχαμε πολλούς Γάλλους τότε εκεί κι έφερνε τις "σαντέζες", που λέγαμε, τις γαλλίδες τραγουδίστριες. Από την άλλη, στο καφέ-αμάν έρχονταν συγκροτήματα από την Αθήνα. Ο Σαλονικιός, ο Ογδόντας, η Ρίτα Αμπατζή, Μαρίκα Πολίτισσα, Εσκενάζη, Ρούκουνας, Μήτσος Αραπάκης, Καλλέργης. Κι όλα τα καλά σαντούρια. Τους άκουγα εγώ αλλά δε μου έκαναν εντύπωση. `Ημουνα και μικρός, 6-7 χρονών. Μέχρι που ήρθαν οι Ρουμάνοι. Θά 'μουνα 8 χρονών. `Ηταν ένας Νέστορας Μπάτσι. Μεγάλωσα μέσα στη μουσική, έμαθα τα πάντα γύρω από τα είδη της, άκουσα όση μουσική δεν είχε ακούσει κανείς τότε και σε τέτοια ηλικία, αλλά όταν άκουσα αυτόν, μαγεύτηκα. Λέω "πατέρα θέλω σαντούρι". Κλάματα, κακό. Για να αποφύγει, λέει σε έναν φίλο του επιπλοποιό "κάνε του ένα ψεύτικο". Μου έκανε κάτι που έμοιαζε με σανίδα, το είδα εγώ - που είχα δει και το καλό το σαντούρι πώς ήτανε - καμία σχέση. Αναγκάστηκε και ήρθε ο μεγάλος μου αδερφός από την Αθήνα και μου έφερε σαντούρι. Ε, αυτό ήτανε".

Δάσκαλός του στο σαντούρι εκείνος ο Ρουμάνος. Ο Νέστορας Μπάτσι. `Εμεινε στο Αγρίνιο ενάμιση χρόνο. Πάνω στους έξι μήνες ο μικρός Αριστείδης παίζει καλά. Και ο πατέρας του τον βάζει να παίζει στο καφέ-αμάν σαν αναπληρωματικός, όταν εκείνος έλειπε σε πανηγύρια και γάμους. Αυτό δημιουργεί ένα μικρό σκάνδαλο στην τοπική κοινωνία. Ο διοικητής της αστυνομίας επεμβαίνει ο ίδιος γιατί "είναι δυνατόν να πηγαίνουν στο σχολείο το παιδί σου και το δικό μου παιδί, και να του λέει αυτά που βλέπει κάθε βράδυ στο καφέ-αμάν;" Οι εμφανίσεις περιορίζονται στην αρχή αλλά γρήγορα, οι μεγάλες ανάγκες που υπήρχαν στην περιοχή για όργανα και οι επιδόσεις του Αριστείδη, του επιβάλλουν να γίνει "επαγγελματίας". Ο πατέρας του ξέρει πολύ γρήγορα ότι στην οικογένεια υπάρχει ένα ακόμα πολύ καλό όργανο και τον χρησιμοποιεί.

"Είδε ότι έπαιζα καλά. `Οχι μονάχα καλά, αλλά απέκτησα και ρεπερτόριο, άρχισα να τα παίζω όλα. `Επαιζα κι ευρωπαϊκά κομμάτια πολλά. `Ολα θυμάμαι του Σουγιούλ, του Χαιρόπουλου, του Αττίκ, τανγκό, κουμπαρσίτες. Το Αγρίνιο δεν ήταν δα και μια πολιτεία που θέλανε μόνο δημοτικά. Θέλανε ό,τι κυκλοφορούσε την εποχή εκείνη. Μετά η Κατοχή τα 'φαγε όλα. Σταμάτησαν και τα καπνά... Μετά το '42-'43 που ήτανε ο ανταρτοπόλεμος, δε μπορούσες να μείνεις στο Αγρίνιο. `Ηρθανε οι Γερμανοί, κλείσαν τα μαγαζιά. Δέκα αδέρφια βρεθήκαμε στην Αθήνα. Εγώ ήμουν ο τελευταίος που θα διεκδικούσε. `Ητανε πέντε κορίτσια στη μέση. Πήγα στο καφενείο των μουσικών με τον πατέρα μου και βρήκαμε όλο γνωστά πρόσωπα μέσα. Ξέραν ότι παίζω καλά, ξέραν και την οικογένειά μας και μ'αγκαλιάσανε όλοι. Από το 1953 μπήκα στο Λύκειο των Ελληνίδων. Πήγαμε σ'όλη τη γη. Εγώ που φοβάμαι το αεροπλάνο έχω κάνει 1200 ώρες πτήση. Ολυμπιακοί Αγώνες του Μεξικού και του Καναδά, πέντε φορές Αμερική, τρεις φορές Αυστραλία. Γερμανία και Ευρώπη δε λογαριάζονται. `Εχω 7000 φωτογραφίες από όλες τις εκδηλώσεις που έχω παίξει, με όλα τα μεγάλα πρόσωπα που έχω συναντήσει."

"Το 1952 έπαιξα πρώτη φορά για δίσκο. Στη Μιούζικ Μποξ. Κι από τότε έχω παίξει και με τους πιο περίεργους ανθρώπους. Σκεφτείτε ότι τον πρώτο δίσκο της `Αντζελας Δημητρίου εγώ τον έκανα. `Επαιξα με τον Κόρο, τον Ζέρβα, Δοϊτσίδη, Αηδονίδη - από τότε που βγήκαν στη δισκογραφία. Δεν έχω παράπονο, όλοι με σέβονται και μ'αγαπάνε. Με τον Ξαρχάκο κάναμε την "Ελλάδα της Μελίνας". Με τον Μαρκόπουλο έμεινα 13 χρόνια κι έπαιξα σε 17 δίσκους του. `Εφυγα γιατί είχα χάσει το όνομά μου. Ξέρετε πώς με λέγανε;  Το σαντούρι του Μαρκόπουλου. Εντάξει, στον Μαρκόπουλο, δε λέω, είχα υποχρέωση. Μου 'δωσε και λεφτά. Πληρωνόμουνα καλά. `Οταν ένας πρώτος μουσικός έπαιρνε 400 δραχμές, εγώ έπαιρνα ένα χιλιάρικο. Το πιο άσχημο όμως ήταν πως οι μαέστροι δε μου φέρνανε νότες να διαβάσω. Κανένας. Μια φορά πήρα το σαντούρι μου κι έφυγα. Πήγα για πρόβα και μου λέει "παίξτο, δεν τ'άκουσες;". Λέω "τι παίξτο; μαγνητόφωνο είμαι; μπορεί να μην άκουσα καλά. Δώσμου μια παρτιτούρα", επειδή είχανε κακομάθει με τους περισσότερους λαϊκούς μουσικούς".

Από όσα έχει παίξει για τη δισκογραφία δηλώνει ότι ξεχωρίζει ορισμένα κομμάτια του Γιάννη Μαρκόπουλου, ένα δίσκο με κομμάτια του Παναγιώτη Τούντα και του Βαγγέλη Παπάζογλου που τραγουδάει η `Ελενα Γιαννακάκη. "Εκεί έχω πετύχει το 90% αυτού που θέλω από μια ορχήστρα, αλλά είχα και σπουδαίους συνεργάτες", λέει.

"Ο ήχος του σαντουριού είναι μαλακός και γι'αυτό προσφέρεται πολύ για μουσικές οι οποίες μυρίζουν θάλασσα. Σμυρνέικα και νησιώτικα. Από κει και πέρα βέβαια έχω παίξει μέχρι και ...τον γαλλικό ύμνο! Πραγματικά. `Ηταν το 1959 που πήγαμε στο Παρίσι με τον Ευγένιο Σπαθάρη και τον πατέρα του για ένα φεστιβάλ σκιών. Υπήρχε μπερντές που έπαιζε ο Σπαθάρης, πίσω ήμασταν εμείς και συνοδεύαμε και κάποια στιγμή άνοιγε και μας βλέπανε. `Ημαστε έτοιμοι να αρχίσουμε, όταν έρχεται ο πρέσβης της Γαλλίας και λέει: "Πριν αρχίσει η παράσταση, να παίξετε τον γαλλικό εθνικό ύμνο". Κοιταζόμαστε. Λέει ο Ευγένιος: "Καταστροφή". Δε μπορούσαμε να αρνηθούμε γιατί από κάτω κάθονταν υπουργοί, διπλωματικά σώματα, ήτανε πολύ επίσημο το φεστιβάλ. Λέω "ηρεμήστε και δώστε μου τρία λεπτά". Από το σχολείο που πήγαινα ακόμα θυμόμουνα το γαλλικό ύμνο που εμείς τον λέγαμε ελληνικά "Ω παιδιά μου ορφανά, σκορπισμένα εδώ κι εκεί...". Βάζω σ'ένα έδρανο τις δυο σημαίες και ανοίγει η σκηνή. Δε βλέπω ούτε θέατρο, ούτε κόσμο, παίζω μια φορά τη μελωδία και μετά ...πάρτον κάτω λιπόθυμο!".

Το 1985 ιδρύει το "Λαϊκό Σχολείο Παραδοσιακής Μουσικής". Λειτουργεί από τότε σαν αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία διδάσκοντας 22 όργανα από πολύ καλούς μουσικούς και σολίστες, καθώς και Βυζαντινή μουσική και χορωδία.

"`Ηθελα να αφοσιωθώ στο Σχολείο μου. `Ηταν ένα όνειρο πολλών χρόνων αυτό το πράγμα. Πρώτα πρώτα έβλεπα ότι τέλειωνε το σαντούρι. Τώρα ξέρετε πόσες κοπέλες και αγόρια παίζουνε; `Ηταν όνειρο ζωής για μένα να διδάξω 28 σαντούρια. Μπροστά σ'αυτό δεν έβαζα τίποτα άλλο".

Και με το "Λαϊκό Σχολείο" εμφανίζεται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και σε φεστιβάλ και εκδηλώσεις του εξωτερικού αποσπώντας διακρίσεις. Το μεγάλο του παράπονο είναι ότι ποτέ μέχρι σήμερα αυτό το έργο ζωής για αυτόν δεν επιχορηγήθηκε από κρατικό φορέα.




ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΤΕΧΝΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

                                                 ΑΡΕΤΗ     ΚΕΤΙΜΕ

ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑ ΜΑΣ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΗΚΑΝΕ


ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΟΠΩΣ Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΣΧΟΣ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ. ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ

ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΡΕΤΗ ΚΕΤΙΜΕ ,ΜΕ ΚΟΙΝΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΤΑΓΩΓΉ.

ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΟΡΑ Η ΣΗΜΕΙΩΣΉ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΩΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΑΣ

ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΤΕΧΝΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΠΩΣ Η ΑΡΕΤΗ:

MIKΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ

Η Αρετή Κετιμέ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989 από γονείς Μεσολογγίτες. Στα έξι της χρόνια ξεκίνησε μαθήματα σαντουριού δίπλα στον Αριστείδη Μόσχο. Στα εννιά της χρόνια ξεκινά μαθήματα πιάνου και θεωρίας στο Ωδείο Αθηνών. Την ίδια χρονιά καθώς και το 2000 και το 2003 συμμετείχε στο φεστιβάλ Σύμης. Μετά το θάνατο του δασκάλου της αρχίζει εντατικά μαθήματα κλασικού σαντουριού με την Αγγελίνα Τκάτσιεβα. Το 2002, μετά την γνωριμία της με τον Γιώργο Νταλάρα συμμετέχει στο πρόγραμμα του ΖΥΓΟΥ δίπλα στους: Γεράσιμο Ανδρεάτο, Μελίνα Ασλανίδου, Άννα Μπουρμά και φυσικά το Γιώργο Νταλάρα. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς βρίσκεται κοντά τους για συναυλίες ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετέχει στο διπλό cd του «από Καρδιάς» λέγοντας ένα κομμάτι το «Μαραίνομ΄ ο Καημένος». Το 2003 συμμετείχε στην παράσταση «Αφιέρωμα στη Μικρά Ασία» μαζί με τους Γλυκερία, Γιώργο Νταλάρα και την Εστουδιαντίνα Ν. Ιωνίας Μαγνησίας στο φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο, και τον Σεπτέμβριο του 2003 κυκλοφόρησε το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Tο τραγούδι της Αρετής» και παραγωγό τον Γιώργο Νταλάρα. Το 2004 συμμετείχε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Η Αρετή Κετιμέ συνεχίζει να εμφανίζεται σε συναυλίες όπου ερμηνεύει παραδοσιακά τραγούδια τραγουδώντας και παίζοντας σαντούρι.

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΒΡΗΚΑ ΣΤΟΝ ΙΣΤΙΟΧΩΡΟ: http://www.musicale.gr/ermineftes/areti_cv.html


ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΧΩΡΟ

http://www.musicale.gr/ermineftes/areti_press.html

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΜΕ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΗΝ

ΠΕΝΤΑΛΟΦΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ,Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΣΧΟΣ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ

Tην 2-2-1977 υπογράφεται η σύμβαση για τους υγρότοπους .Υγρότοποι χαρακτηρίζονται


τα δέλτα,τα έλη,οι λιμνοθάλασσες ,οι πηγές, οι εκβολές,οι ποταμοί και οι τεχνητές λίμνες.

Η συνθήκη αφορά στην προστασία και στην συνεχή χρήση όλων των υγρότοπων μέσω τοπικών και Εθνικών δράσεων.Συνολικά υπάρχουν 1524 υγρότοποι με έκταση 520 εκατομμυρίων

στρεμμάτων περίπου.Βάση λοιπόν της εν λόγω συνθήκης προτατευόμενοι υγρότοποι στην

Χώρα μας είναι το Δέλτα του ΄Εβρου,οι λίμνες Ισμαρίδα .Βιστονίδα ,Πόρτο Λάγος και οι

γύρω λιμνοθάλασσες,το Δέλτα και η λιμνοθάλασσα Νέστου,η τεχνητή λόμνη Κερκίνη,οι λίμνες

Βόλβη,το Δέλτα του ποταμού Αξιού,Λουδία-Αλιάκμονα,ο Αμβρακικός Κόλπος,η λιμνοθάλασσα

του Μεσολογγίου και η λιμνοθάλασσα Κοτύχι στο Νομό Ηλείας.

Ενας απο τους σημαντικότερους Νομούς της πατρίδας μας σε υγρότοπους είναι αναμφίβολα

ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας.Στην Αιτωλοακαρνανία λοιπόν υπάρχουν επτά συνολικά λίμνες,

η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, δύο ποταμοί , ενώ ο Νομός βρέχεται απο Πατραϊκό,

Κορινθιακό Κόλπο,απο το Ιόνιο πέλαγος και απο τον περίκλειστο Αμβρακικό κόλπο.

Απο τις επτά λοιπόν λίμνες οι τέσσερις είναι φυσικές (Τριχωνίδα ,Λυσυαχία Οζερός,Αμβρακία)

και οι υπόλοιπες τρείς είναι τεχνητές(Καστρακίου,Κρεμαστών,Στράτου).Απο τις φυσικές λίμνες

η τριχωνίδα είναι και η μεγαλύτερη της πατρίδας μας.

Ποταμοί είναι ο Αχελώος ή Απροπόταμος, δεύτερος σε μήκος ποταμός της Χώρας και ο Εύηνος

Γιά τους Αρχαίους ΄Ελληνες ο Αχελώος ήταν ο πατέρας όλων των ρεόντων υδάτων.

Οπως προαναφέραμε ο Αμβρακικός Κόλπος και η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου προστατεύονται

απο την Διεθνή συνθήκη Ramsar με την οποία και καθιερώθηκε η 2α Φεβρουαρίου ως η

παγκόσμια ημέρα υγρότοπων.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Σαντορίνη το νησί με την αξεπέραστη ομορφιά.


ΛΙΓΑ  ΛΟΓΙΑ   ΓΙΑ  ΤΗΝ    ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ



Η Σαντορίνη ή Θήρα είναι ένα ιδιαίτερο νησί. Η ιστορία της – από την αρχαιότητα ως σήμερα – δεν έχει στιγματιστεί από πολέμους, κατακτητές, πειρατικές επιδρομές και λεηλασίες. Τη μοίρα της Σαντορίνης ανέκαθεν καθόριζε το ηφαίστειο. Αυτό που τη δημιούργησε, τη κατέστρεψε και την ανάστησε μέσα από τις στάχτες της.
Το νησί πρωτοκατοικήθηκε γύρω στο 3000 π.Χ. Τότε ονομαζόταν Καλλίστη ή Στρογγύλη. Ένα όνομα που το όφειλε στο σχήμα του. Το ηφαίστειο δεν είχε αρχίσει την καταστρεπτική του δράση, η οποία άλλαξε ακόμη και το σχήμα του νησιού! Σαν πρώτοι κάτοικοι αναφέρονται οι Φοίνικες οι οποίοι δημιούργησαν έναν εξαιρετικό πολιτισμό στο Ακρωτήρι. Οι ανασκαφές που έγιναν έφεραν στο φως ένα αρχαίο οικισμό, ο οποίος για αιώνες παρέμεινε θαμμένος κάτω από την τέφρα του ηφαιστείου. Από τα ευρήματα είναι εμφανές η μεγάλη επιρροή του Μινωικού πολιτισμού.

Γύρω στο 1450 π.Χ. μια ισχυρή ηφαιστειακή έκρηξη κατάστρεψε ολοσχερώς το νησί. Ένα μεγάλο τμήμα του νησιού καταποντίζεται στα βάθη του Αιγαίου. Η Στρογγυλή τώρα πια αποκτά σχήμα μισοφέγγαρου (το σημερινό σχήμα του νησιού), ενώ από τις ισχυρές εκρήξεις δημιουργήθηκαν άλλα δύο νησάκια. Η Θηρασιά και η Παλιά Καμένη.

Το παλιρροιακό κύμα έφτασε μέχρι την Κρήτη και προκάλεσε μεγάλες καταστροφές. Μάλιστα πολλοί ιστορικοί συνδέουν τη καταστροφή του μινωικού πολιτισμού με την έκρηξη του Ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Μετά από αυτή την ολοκληρωτική καταστροφή πέρασαν 2 με 3 αιώνες ώσπου να κατοικηθεί ξανά το νησί. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές γύρω στο 1300 π.Χ. άρχισε να ανθίζει στο νησί ένας νέος πολιτισμός.
Στο τέλος του 12ου αιώνα π.Χ. έφτασαν στο νησί οι Δωριείς από τη Λακεδαίμονα, οι οποίοι είχαν βασιλιά το Θήρα. Έτσι το νησί μετονομάστηκε σε Θήρα. Τότε ιδρύθηκαν νέες πόλεις, κτίστηκε λιμάνι και το νησί γνώρισε και πάλι εποχές δόξας. Το 825 π.Χ. εισάγεται στη Θήρα το Φοινικικό αλφάβητο. Τα ερείπια της Αρχαίας Θήρας και τα ευρήματα που εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τον πολιτισμό αυτό.

Στα χρόνια του Βυζαντίου και συγκεκριμένα τον 3ο αιώνα η Θήρα γίνεται έδρα του επισκόπου Διόσκουρου και εκχριστιανίζεται.

Ο Αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ Κομνηνός έκτισε την εκκλησία της Παναγίας στο χωριό Επισκοπής Γωνιάς, το οποίο είναι το σημαντικότερο Βυζαντινό μνημείο του νησιού. Επίσης, στο Πύργο λειτουργεί βυζαντινό μουσείο, στο οποίο εκτίθενται αξιόλογες Βυζαντινές εικόνες από τις εκκλησίες της περιοχής.



Το 1204 οι Φράγκοι καταλαμβάνουν τη Θήρα. Μια νέα περίοδος αρχίζει. Οι διαμάχες ανάμεσα στους δούκες της Νάξου με της Σαντορίνης, οι εισβολές των Τούρκων και οι προσπάθειες των κατοίκων για απελευθέρωση έχουν ολέθριες συνέπειες για το νησί.

Τη περίοδο αυτή η Θήρα μετονομάστηκε σε Σαντορίνη. Το όνομα αυτό το πήρε από την εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Santa Irini) που βρισκόταν σύμφωνα με μια εκδοχή στην Περίσσα και με μια άλλη στη Θηρασία.

Στα μέσα του 15ου αιώνα ένας ισχυρός σεισμός γίνεται αιτία να δημιουργηθεί ένα ακόμη μικρό νησάκι, μέσα στην αγκαλιά του μισοφέγγαρου, η Νέα Καμένη.
Το 1579 η Σαντορίνη προσαρτήθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τότε το νησί γνώριζε ήδη μια περίοδο παρακμής, αφού οι αιώνες διαμάχης είχαν ξεκληρίσει τον πληθυσμό του και εμπόδιζαν την κοινωνικοπολιτική του εξέλιξη.

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας το νησί είχε κάποια προνόμια. Έτσι οι κάτοικοι άρχισαν να ασχολούνται με το εμπόριο και την ναυτιλία και έφτιαξαν το δικό τους στόλο. Η συμβολή της Σαντορίνης στην Ελληνική επανάσταση υπήρξε σημαντική. Το 1821 ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη στον Ελλαδικό χώρο, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες. Το 1830 η Σαντορίνη, μαζί με όλα τα νησιά των Κυκλάδων, προσαρτήθηκε στο ελεύθερο Ελληνικό κράτος.

Το 1956 ένας ισχυρός σεισμός θύμισε στη Σαντορίνη ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα της. Οι καταστροφές ήταν τεράστιες. Οι Σαντορινιοί όμως συνηθισμένοι να μονομαχούν με τα στοιχεία της φύσης, ξανάκτισαν τα χωριά τους, μένοντας πιστοί στη κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και ανέδειξαν τις ιδιαιτερότητες του νησιού τους, οι οποίες το κατατάσσουν σ’ ένα από τους δημοφιλέστερους προορισμούς για διακοπές.
ΤΟ   ΠΑΡΑΠΑΝΩ  ΑΡΘΡΟ  ΒΡΗΚΑ  ΣΤΟΝ ΙΣΤΙΟΧΩΡΟ:

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

.                         " Η   ΓΛΩΣΣΑ  ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ  ΚΑΙ  ΑΓΑΠΩ "
Πριν προχωρήσω στο κυρίως θέμα σχετικά με την Ελληνικά γλώσσα , δεν σημαίνει ότι επειδή η Ελληνική     γλώσσα έχει 5.000.000 περίπου λέξεις θα πρέπει μόνο να μιλάμε, αλλά περισσότερο θα πρέπει να ακούμε.
Πολλοί φίλοι μας ΄Ελληνες ομογενείς που βλέπουν πιο ρεαλιστικά κάποια πράγματα λένε:
Oi ΄Ελληνες δεν χρειάζονται τους όποιους χαρακτηρισμούς γιά να απαξιωθούν.Τα καταφέρνουν καλά και   μόνοι τους.

ΘΕΜΑ: Ελληνική γλώσσα . Η πλουσιότερη στον κόσμο με 5.000.000 λέξεις.

Το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών στο πλαίσιο των εορτασμών των Τριών Ιεραρχών διοργάνωσε πριν από λίγες ημέρες διάλεξη με θέμα τη σημασία της ελληνικής γλώσσας και του αλφαβήτου για τη διατήρηση της πολιτισμικής κληρονομιάς. Οι κίνδυνοι, που εγκυμονούν από την Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς πολλοί ακαδημαϊκοί παρατηρούν πως η ελληνική γλώσσα αλλοιώνεται σημαντικά μέσα από διάφορες διαδικασίες, όπως η χρησιμοποίηση λατινικών χαρακτήρων στις ηλεκτρονικές αλληλογραφίες, η κατάργηση των τόνων, η περίπτωση κατάργησης των φωνηέντων και η γενικότερη χρήση του "ι" για την απλούστευση της γραφής, ήταν το κύριο σημείο αναφοράς στη διάλεξη.
Σύμφωνα με την ομογενειακή εφημερίδα "Πρωινή" της Νέας Υόρκης στην ομιλία της η κ.Βάγια Καραντινίδη, κλινική ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος και διεθνής επιστήμων της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας χαρακτηριστικά πως «αν ο Eλληνας θέλει να αναδείξει ξανά τις φυλετικές του αρετές, πρέπει να μάθει το παρελθόν του και τη δική του προϊστορία. Ο λαός της έρευνας και του στοχασμού έχει υποχρέωση να γνωρίσει και να περισώσει τον πολιτισμικό γίγαντα των προγόνων του και πάνω απ` όλα τη γλώσσα του». Η ομιλήτρια παρουσίασε ιδέες και ερευνητικά στοιχεία σχετικά με τη σημασία της ελληνικής γλώσσας και κάνοντας αναλυτική αναφορά στη δημιουργία του αλφάβητου και τη συγκεκριμένη σημασία του κάθε συμβόλου/γράμματος, τονίζοντας ότι είναι η πλουσιότερη του κόσμου με 5.000.000 λέξεις και 70.000.000 λεξικούς τύπους, όπως καταγράφτηκε στο βιβλίο Guinness το 1990, ενώ η αγγλική έχει μόνο 490.000 λέξεις. Τόνισε δε πως όταν αγνοείται η σχέση της αλφαβήτου μέσα στη γλώσσα, χάνεται το πραγματικό νόημα και η βασική ενέργεια τις λέξης, εφόσον τα γράμματα συμβολίζουν συγκεκριμένες ιδιότητες. «Η ελληνική γλώσσα είναι η τροφός και η βάση όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών με λέξεις που κατέχουν απερίγραπτο οπτικό-ηχητικό εννοιολογικό κάλος. Η γλώσσα ενός λαού εκφράζει την επικοινωνία του και τη διαλογική του. Είναι αδιανόητο μία γλώσσα, που ομιλείται πάνω από 5.000 χρόνια, να ξεχνιέται, να παραγκωνίζεται και να υφίσταται πόλεμο» τόνισε μεταξύ άλλων η κ. Καραντινίδη. Στο πλαίσιο της προσπάθειας να επουλωθεί το καίριο πλήγμα κατά του ελληνικού πολιτισμού που εκφράζεται με γραπτά κείμενα, το Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών θα διευρύνεις τις προσπάθειες του με μια σειρά διαλέξεων σε πανεπιστημιακά κέντρα της Νέας Υόρκης, με σκοπό την ενημέρωση αυτών που διδάσκουν μαθήματα συνυφασμένα με τον ελληνικό πολιτισμό, ελπίζοντας να περιορίσουν την παραπληροφόρηση και την ημιμάθεια.
Το παραπάνω κείμενο  κάτω  ακριβώς  απο  το θέμα  βρήκα στον ιστιόχωρο :
http://www.elnews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=977&catid=34&Itemid=53

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΡΙΖΕΣ ΙΝΔΙΚΕΣ

Η  ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ   ΙΝΔΗ   ΗΘΟΠΟΙΟΣ  Η   ΜΠΑΝΤΟΥΜΠΑΛΑ 


Eίναι κάποια πράγματα,γύρω απο το Ελληνικό τραγούδι, που ίσως αρκετοί να μην


γνωρίζουν :

Πολλά Ινδικά τραγούδια τις 10ετίες 50 και 60 έγιναν στην χώρα μας πολύ μεγάλες

επιτυχίες , τεράστιες θα έλεγα , αφού " πολιτογραφήθηκαν" Ελληνικά,αποκτώντας ξαφνικά

΄Ελληνες μουσικούς "ως θετούς γονείς ".Συνήθως δεν αναφέρονταν η Ινδική τους

καταγωγή και προβάλλονταν ως συνθέσεις δικών μας μουσικών.

Κάποια απο τα τα τραγούδια που προανέφερα είναι : "΄Oσο αξίζεις εσύ ", " Μπαντουμπάλα",

"Aυτή η νύχτα μένει ","Μου λένε να μην κλαίω ","Λίγο -λίγο θα με συνηθίσεις","Γύρισε κοντά μου".

Η Μαντουμπάλα μάλιστα είναι Ινδή ηθοποιός απο τις πιό διάσημες.

Τα παραπάνω δεν μειώνουν καθόλου φυσικά την αξία των τραγουδιών αυτών αφού

τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται απο τους ΄Ελληνες , γίναμε ένα με αυτά ,ειδικά σε

ώρες διασκέδασής μας και το σημαντικότερο τα ερμήνευσαν μεγάλοι λαικοί βάρδοι.