ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ

                      ΤΙ   ΕΙΧΑΜΕ   ΚΑΙ   ΤΙ  ΧΑΣΑΜΕ ...
ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ  ΜΑΣ  ΕΣΤΕΙΛΑΝ  ΣΤΗΝ ΚΑΦΡΙΛΑ , ΣΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ  ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ,ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ  ,ΣΤΗΝ ΑΝΕΧΕΙΑ, ΣΤΗΝ   ΕΞΑΘΛΊΩΣΗ  ,ΣΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ  ΣΤΗΝ  ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ .ΑΠΟ ΤΗΝ  ΑΠΛΑ  ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ
ΣΤΗΝ  ΑΠΡΟΣΩΠΗ  ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΗ  ΠΟΥ ΑΝ  ΓΕΛΑΣΕΙΣ  Η ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ  ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΛΗΜΕΡΑ  ΣΕ  ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ  ΛΕΣ  ΚΑΙ   ΕΙΣΑΙ  ΑΠΟ ΑΛΛΟ  ΠΛΑΝΗΤΗ .
 ΕΡΗΜΩΣΕ   Η ΥΠΑΙΘΡΟΣ, ΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ  ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ  ΤΗΣ, ΣΤΑ  ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ   ΧΩΡΙΑ  ΜΑΣ   ΜΟΝΟ  ΟΙ   ΜΝΗΜΕΣ   ΜΑΣ   ΕΜΕΙΝΑΝ  ,ΟΙ ΡΑΧΕΣ   ,ΟΙ ΣΤΡΑΤΕΣ  ΤΑ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΑ  ΚΑΦΕΝΕΙΑ ,ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ  ,ΤΑ   ΠΗΓΑΔΙΑ,ΟΙ  ΠΑΛΙΟΙ ΝΕΡΟΜΥΛΟΙ ,ΟΙ  ΚΟΥΦΙΟΙ  ΚΟΡΜΟΙ  ΤΩΝ  ΓΕΡΙΚΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΠΟΥ  ΚΡΥΒΑΜΕ  ΤΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ  ΜΑΣ   ΠΑΙΔΑΚΙΑ  ΤΟΤΕ ,ΚΑΠΟΙΑ  ΣΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ   ΠΟΔΗΛΑΤΑ  ΣΕ  ΠΑΛΙΕΣ  ΑΠΟΘΗΚΕΣ    



 Αν δεν φυτέψουμε το δέντρο της γνώσης όταν είμαστε νέοι, δεν θα μας δώσει τον ίσκιο του όταν θα έχουμε γεράσει(Φίλιπ Στάνχοπ Bρετανός πολιτικός και συγγραφέας )

Παλιό δημοτικό σχολείο στο χωριό μου ( Αμπελάκι Βάλτου Α

ιτ/νίας ) την 10ετία ΤΟΥ 60 και με άλλες χρήσεις βεβαίως ( χώρος σίτισης ,αργότερα ως νηπιαγωγείο ), σήμερα παραμένει κλειστό να θυμίζει τόσα και τόσα ,αφού στα τέλη της 10ετίας του 60 έγινε στο χωριό οργανωμένο δημοτικό σχολείο που αριθμούσε 120-125 παιδιά,δυστυχώς σήμερα και αυτό έχει κλείσει απλά η χρήση του είναι ως νηπιαγωγείο. Αυτά τα πράγματα καταδεικνύουν τον βιασμό της Ελληνικής υπαίθρου ,την διάλυση του κοινωνικού ιστού από τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και το αλόγιστο μάζεμα της μισής Ελλάδας στο λεκανοπέδιο ,με ένα λόγο από τον πολιτισμό μας οδήγησαν στην καφρίλα ....

Οι πολιτικοί μας   όσοι βρίσκονται εν ζωή βεβαίως  ,να γυρίσουν πίσω να κοιτάξουν τα πράγματα αυτά ,να κάνουν την αυτοκριτική τους, να ζητήσουν από τον ΄Ελληνα ένα συγγνώμη μόνο γιά τα δεινά που επέφεραν στην Ελληνική ύπαιθρο .
Το δημοτικό σχολείο που περατώθηκε αρχές του 1968, εγκατασταθήκαμε σε αυτό τον Μάρτη του 1968 αν θυμάμαι καλά ( στην δεύτερη τάξη του δημοτικού η αφεντομουτσουνάρα μου τότε)ένα σχολείο γεμάτο ζωή ,πέραν των εκατό (100) παιδιών με τρείς δασκάλους λειτουργούσε ως τριθέσιο δημοτικό σχολείο . Στις μέρες μας δυστυχώς δεν λειτουργεί ως σχολείο πλέον , αλλά ως νηπιαγωγείο με ελάχιστα παιδιά   δυστυχώς και πάλι.Τα δένδρα που υπάρχουν στο σχολείο τα φυτέψαμε εμείς οι μαθητές στα 1970-1971 .

ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΛΟΧΙΑ ,ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΠΟΙΟΣ
ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ...

Μικτό γυμνάσιο Αμφιλοχίας τότε .Την 10ετία του 70 αριθμούσε 1.200 μαθητές ,ένα γυμνάσιο μάλιστα με υψηλό δείκτη επιτυχόντων στις ανώτερες και ανώτατες σχολές.
Στις μέρες μας δεν ξέρω αν συνολικά έχει τετρακόσιους (400) τετρακόσιους πενήντα (450) μαθητές.Δεν ευθύνεται μόνο βεβαίως ότι έγιναν γυμνάσια και σε άλλα σημεία του Βάλτου όπως στο Λουτρό ,στον Εμπεσό κ.λ.π , αλλά στο ότι διαλύθηκαν τα χωριά μας (γνωστά αυτά βεβαίως) απλά πρέπει να θυμίζουμε κάποια πράγματα .
Μελαγχολείς πηγαίνοντας στον τόπο σου και περνώντας από γειτονιές των 20 -30 παιδιών να μην βρίσκεις ούτε ένα , να βλέπεις σπίτια από τα οποία πετιούνται κουκουβάγιες και αρουραίοι εκεί που ζούσαν 7-8-10 και 12 άτομα ακόμα στο κάθε σπίτι.
Η εικόνα είναι του πατριώτη και φίλου Γιώργου Γυρνά !

΄Ολοι   περιμένουμε   να  ξαναζήσουμε   τέτοιες  στιγμές  ανέμελες  ,ο Θεός   είναι μεγάλος !!

Στο  παλιό   (γκρεμισμένο πιά)  πατρικό μου σπίτι στο Αμπελάκι βάλτου στην Αιτ/νία  με τα αδέλφια  μου  κάποια  Πασχαλιά, αρχές  της  10ετίας  του 80.