Γιατί πρέπει να τα λέμε και φυσικά να μην μένουμε μόνο στα λόγια , αλλά να σταθούμε δίπλα τους ,είναι καθήκον Ιερό !
Mέσα στις πρώτες προτεραιότητες ενός κράτους πρέπει να είναι οι αδύναμες ομάδες ,οι ασθενείς, τα παιδιά,οι άποροι ,οι ηλικιωμένοι .Βλέπει κανείς στις μέρες μας να κινείται οργανωμένα και συντονισμένα κάτι προς τα εκεί ? Αν είναι κάποιος και το βλέπει μάλλον τα γυαλιά του θέλουν άλλαγμα ή οι φακοί του επαφής. Τα πάντα έχουν αφεθεί στην μοίρα τους , στο φιλότιμο και την αξιοσύνη κάποιων ανθρώπων ευτυχώς , που παρακινούν και κάποιους άλλους να τους ακολουθήσουν , δίνοντας μιά χείρα βοηθείας στους ανθρώπους αυτούς.
Τα μάτια μας δέκα τέσσερα στους γερόντους μας, που τελευταία πέφτουν και θύματα κακοποιών εκτός των άλλων, στα παιδιά μας που καθημερινά βλέπουμε να μεταφέρονται στοιβαγμένα σε καρότσες αγροτικών στα σχολειά τους σε δρόμους κατσικόδρομους πλέον , αλλά και με λεωφορεία σε δρόμους που δεν κάνουν ούτε γιά τρακτέρ,στους αρρώστους μας που πεθαίνουν στους διαδρόμους των νοσοκομείων, αν προλάβουν να φτάσουν και μέχρι εκεί ,στους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια όπου κάνουν παρέλαση τρωκτικά κ.λ.π.
Τα χρήματα της αλληλεγγύης, που ο ΄Ελληνας φορολογούμενος τον τελευταίο καιρό
καταβάλει ,που πηγαίνουν αλήθεια,? ποιοί τα διαχειρίζονται ,ποιοί είναι οι αποδέκτες ,πόσα από αυτά πηγαίνουν γιά την αλληλεγγύη ,μήπως είναι και αυτά σαν τα ταμεία των συνταξιούχων
που τρωκτικά μάδησαν με την ανοχή κάποιων ? και που βεβαίως ποτέ δεν μάθαμε, ούτε τους μεν ούτε του δε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου